Το τραγικό δυστύχημα δημιουργεί προϋποθέσεις για την επανεμφάνιση της ρήξης
ανάμεσα στο πλειοψηφικό κυβερνητικό μπλόκ και ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης. Άλλωστε ο πρωθυπουργός κ. Ταηπ Ερντογάν προειδοποίησε, ότι κάποιοι θέλουν να εκμεταλλευτούν τη "ευκαιρία"
για πολιτικούς λόγους
Οι ιστορίες που ακούσαμε για την
ένταση και την αποδοκιμασία της παρουσίας του πρωθυπουργού στον τόπο του
δυστυχήματος, πρέπει αν ενταχθούν μέσα αυτό πλαίσιο. Οπως και οι απεργίες και οι άλλες εκδήλωσες
διαμαρτυρίας.
Αυτή η κατάσταση μπορεί να αλλάξει την ισορροπία που έχει δημιουργηθεί ιδιαίτερα μετά τις εκλογές του Μαρτίου ? Νομίζω πως όχι, γιατί δεν αφορούν -πλην της στάσης
των Κούρδων- τους όρους αυτής της ισορροπίας.
Οι Κουρδικοί πληθυσμοί που έχουν μέσα από τη διαδικασία της αστυφιλίας συγκεντρωθεί
στις δυτικές βιομηχανικές επαρχίες της Τουρκίας, αισθάνονται ότι το κράτος αδιαφορεί
για την τύχη τους, και έχουν πολλούς λόγους
να διαμαρτύρονται. Στο δυστύχημα των ανθρακωρυχείων δεν έχουμε ωστόσο ένα βιομηχανικό δυστύχημα αποικιοκρατικού τύπου 190υ αιώνα . Η
επιχείρηση που λειτουργούσε τ ορυχεία, δεν στήριζε την επιτυχία της στον περιορισμό του εργασιακού κόστους. Είχε αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της, και για
αυτό και μπορούσε ακόμα να παράγει άνθρακα, μέσα από αύξηση επενδύσεων στην ανανέωση
της υποδομής της. Είχε αντικαταστήσει τις μονάδες παραγωγής ενέργειας για τον
ανθρακωρυχείο. (το τραγικό είνια ότι σε αυτό λέγεται ότι μπορεί να οφείλετε το δυστύχημα)
Πρόκειται για πρωτοφανή καταστροφή που σκόρπισε , απέραντη δυστυχία. Αλλά,
τίποτα δεν αφήνει να εννοηθεί ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός είναι αδιάφορος απέναντι
της . Οι παρατηρήσεις που έκανε, και οι
οποίες έχουν γίνει και σε παλιότερες ευκαιρίες τέτοιων καταστροφών, αποδίδουν μια πολιτιστική προδιάθεση να αντιμετωπιστούν
οι συνθήκες ασφαλείας στους χώρους εργασίας
με κάποια δόση αντίληψης του μοιραίου, του πεπρωμένου, ως "το γραφτό" .
"Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον", κάτι το
οποίο δεν είναι ξένο στην Tουρκική κοινωνία .
No comments:
Post a Comment